แมวเพื่อนเรางง

แมวเพื่อนเราที่ตะพานหิน
ไม่ได้เจอกันเป็นระยะเวลากว่า35ปี [2513-2552]
ตั้งแต่เรียนอยู่ชั้น ป5 ถึง ป7 ก็จากกันไป นานมาก
เมื่อเช็งเม้งต้นเมษาปีนี้ได้พบกัน
แมวบอกว่าไม่เชื่อเลยว่าชีวิตของเราจะพลิกผันมากถึงขนาดนี้
เพื่อนเราเล่าให้แมวฟังแล้วว่าชีวิตในวันนี้เราเป็นเช่นไร
เธองงมากและไม่น่าเชื่อเลย เธอว่า
ก็เมื่อก่อนที่ฉันรู้จักกับเธอตอนเด็กตอนที่เราเรียนหนังสือด้วยกัน
ตกเย็นหลังเลิกเรียนเธอก็ไปขายขนมปังจนดึกจนดื่น เอากระด้งเทินบนหัวพร้อมขนมปังเดินขายตามถนน
วันเสาร์วันอาทิตย์โรงเรียนหยุด ฉันก็เห็นเธอเข็นรถไอติมสั่นกระดิ่งไปตามท้องถนน
ฉันเห็นเธอใส่เสื้อนักเรียนเก่า รองเท้าฟองน้ำเกือบขาด ใส่หมวกไผ่สานผุๆ
เดินตะลอนๆตลอดเวลาในวันหยุด
พอมาวันนี้เพื่อนๆบอกว่าเธอเป้นเถ้าแก่นักธุรกิจค้าขายใหญ่โตแล้วเป็นร้อยๆล้าน
ฉันทึ่งเธอมากไม่น่าเชื่อเลย เธอทำได้อย่างไร
โธ่เพื่อนรัก ก็เวลาห่างไกลนานขนาดนั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป
เธอเห็นฉันในวันนั้น และสิ่งที่เธอรับรู้ในวันนี้
มันเป็นการพัฒนาการที่ฉันก็พยายามทำมาเรื่อยๆ
และเป็นสิ่งที่ฉันมุ่งหวังให้เป็น และเป็นสิ่งที่ฉันต้องการ
และถึงวันนี้ฉันก็ยังทำอยู่และก็ยังคงพยายามทำอยู่เรื่อยๆ
ความหวังและความฝันของฉันยังคงมีอยู่ตลอดเวลา
ฉันยังจะทำต่อไป
ทำต่อไป
ทำไปเรื่อยๆ