เราต้องไปทำอะไรมาบ้าง

อย่างแรกต้องไม่ว่ากล่าวด่าทอตำหนิติเตียนพร่ำบ่นต่อผู้คนรอบข้าง
ดั่งที่ญาติเราท่านหนึ่งกำลังเป็นทั้งๆที่ปรกติขี้อายสุภาพเรียบร้อยผู้ดี
ต้องระมัดระวังกับสิ่งรอบข้างไม่ไปเกี่ยวข้องและอย่าคิดว่าไม่เป็นไร
เช่นเพื่อนเราอีกท่านหนึ่งถูกสุนัขที่บ้านตัวเองกัดนิ้วจนต้องไปเย็บหลายเข็มในเวลานี้
หรือเพื่อนอีกท่านที่อยู่ที่จอมทองเจอหมายจบล้มละลายทันทีโดยไม่รู้ตัว
เราระวังตัวมาตลอดและระมัดระวังตลอดเวลา
เราก็คนเดิมแต่ผู้คนหรือเราเองอาจจะคิดไปเองว่าไม่ใช่

ก็ได้พี่น้องแม่ภรรยาญาติ
ที่คอยประคองพยุงให้
ส่วนเราก็ยิ้มได้อยู่ภายในเพราะรู้แล้วว่าอะไรจะมาและเป็นอย่างไร
แต่ก็ร้อนรุ่มและเจ็บปวด
ก็ต้องทน
มันเป็นธรรมชาติ
มันเป็นธรรมดา
มันเป็นความจริงแท้
ถึงจะแก้ไม่ได้ทั้งหมดในทันที
ก็อดทนและหลบหลีกหลีกเลี่ยง
เพื่อไม่ปะทะและความปลอดภัย
วันเวลาไม่นานก็ผ่านไป
หนึ่งปีของสิบสองปีก็น้อยนิด
ชีวิตมันแปล๊บเดียว
แปล็บเดียวจริงๆ

จะไปบริจาคให้โรงบาลสวนดอกแสนบาทต้นมิถุนายน2553
วันที่29พค2553จะไปปล่อยวัวอีกหนึ่งตัว
วันก่อนไปซื้อปลาไหล9ตัวปล่อยที่ริมนำ้ปิง น่ากลัวจัง มันเลื้อยได้เหมือนงูเลย
เอาธูปไปไว้ตามศาลเจ้าได้สี่แห่งพร้อมทั้งไม้ขีดไฟหลายกล่องน้อย
นั่งสมาธิน้อยไปหน่อยแต่ก็ยังทำทุกวัน ตอนนี้ต้องตั้งใจทำอย่างจริงๆ
แต่ครูผู้สอนบอกว่าtmสมาธิต้องปล่อยให้เป็นธรรมชาติอย่าฝืนหรือตั้งใจเกินไป

อีกสองสามวันก็จะเป็นวันวิสาขบูชาแล้วต้องไปเวียนเทียนและไปนั่งสมาธิเอาบุญ
ถวายสังฆทานตอนเช้าที่ตลาดต้นพยอมเชียงใหม่และที่ตีนดอยหน้ามอชอก็ดีต้องไปเช่นกัน
และต้องพิจารณาเรื่องกฐินเชียงม่วนที่ว่าทำไปเยอะมากแล้วถึง80กว่าเปอร์เซ็นต์
และเป็นที่ที่เราตั้งใจไว้เมื่อสามปีที่แล้วว่าอยากให้เสร็จทันฉลองปีเสือให้แก่เจ้าชะตาเรา
ทำต่อดีไหมตามที่ตั้งใจไว้แม้ระหว่างทางจะมีอุปสรรคบ้าง
ใช่แล้วความสำเร็จไม่เคยมาได้อย่างหมูๆนะเรา

มาช่วงนี้ก็ให้คิดถึงผู้คนรอบข้าง
รักและสงสารเขามาก
ชีวิตแต่ละท่านยามนี้ต้องดิ้นรนขวนขวายกันทั้งนั้นเลย
น่าเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง
นี่ไง รสชาติของชีวิต
เราก็เช่นกัน มีทั้งความสุข
ความร้อน ความหนาวเย็น
คุ้มค่าจริงๆชีวิตในวันนี้