คิดอย่างองอาจ

ตอนอยู่บนดอยประชุมประจำปีกัน
ว่าจะเอาอะไรเป็น สคส ปี2555นี้ดี
จำได้ว่าท่านอาจารย์ชัยยศเอ่ยขึ้นว่า
เอาblog ของ องอาจ สิ ดีที่สุด
ตอนแรกเราฟังแล้วงงไม่รู้ว่าท่านว่าอะไร
มาถึงบางอ้อก็ตอนท่านอาจารย์อาคม
เออออห่อหมกด้วยว่าดีใช่เลยถูกต้องแล้ว
เหมาะแล้วดีที่สุดเลย

เราก็กลับมาคิดว่าดีหรือ
แต่ก็คิดว่าถ้าเขาว่าดีก็ดี
ทั้งๆที่เราคิดว่าเป็นเรื่องสารพัดเรื่องของเราที่ทั้งดีและไม่ดีสารพัด
ที่ขีดเขียนบันทึกไว้ตลอดมา
เพื่อแก้เหงาเพื่อจดไว้จำไว้
เพื่อเป็นที่ระลึกเอาไว้มาย้อนอ่าน
บางตอนก็หวานแหววเป็นบทกลอนแม้จะไม่เข้าท่านัก
แต่ก็เขียนไปเรื่อยๆจนถึงปัจจุบันก็เป็นกองใหญ่
เขียนตั้งแต่บันทึกการทำงานเริ่มแรก
จนถึงการรำพึงรำพันสารพัด
ที่สำคัญช่วงหนึ่งที่ได้นำมาอ่านบ่อยๆ
ก็ตอนที่ชีวิตธุรกิจติดขัด
ทั้งคิดทั้งเขียนทั้งอ้อนวอน
ทั้งแสวงหาหนทางและโอกาสต่างๆมากมาย
นานแสนนานลำบากยากแค้นจนจะเรียกว่าแสนสาหัสก็เกรงใจอยู่
แต่ความเนิ่นนานนั้นได้พบและประสพกับสิ่งต่างๆมากมาย
วันนั้นเป็นทุกข์
แต่เพราะมีวันนั้นเลยรู้สึกได้ถึงความสุขในวันนี้
ดีเหมือนกันนะ

รวมๆแล้วเขียนมาและยังเก็บรักษาอยู่ตั้งแต่ปี2517จนถึงปัจจุบัน2554
เกิน30ปีแล้ว เลยขอฉวยโอกาสรวบรวมจัดเก็บให้เป้นหมวดหมู่และเก็บให้ดีๆ
พร้อมกับจัดทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์รักษาไว้
รักษาไว้ทำไม
ให้ลูกปรางได้อ่านดูไงเล่า
ก่อนหน้านี้เห็นเป็นเรื่องของเรา
ไม่อยากให้ใครได้มาได้รู้เรื่องเราเรื่องส่วนตัว
แต่ถ้าเป็นประโยชน์จะไปหวงจะไปห่วงอะไร
เอาเลยได้เลย
และที่เรามีในblogจริงๆแล้วสารภาพได้ว่า
ต้องการฝึกพิมพ์ดีดให้เป็นให้เก่ง
เคยไปเรียนตอนเด็กที่ปากน้ำเขาคิด2บาทต่อเดือน
เรียนไปทำงานโดนด่าไปเลยพิมพ์ไม่เป็น
แต่วันนี้พอพิมพ์ได้แล้ว
พิมพ์แบบหลายนิ้วมองนิดหน่อย
ได้ทั้งไทยและอังกฤษ
แต่ที่เขียนยังเขียนอยู่ทุกวัน
เพิ่งไปซื้อสมุดที่แพงที่สุดอีกครั้งเพราะอยากได้มาเขียน
ซื้อไปหมื่นกว่าบาทสิบกว่าเล่มที่เยอรมัน
ดีนะที่ไม่มีใครว่าเรา
ก็ใช้เป็นประโยชน์จริงๆนี่นา
จะว่าเราไม่ได้หรอก
แล้วใครอยากจะดู
เราก็อยากจะโชว์เช่นกันในวันนี้
แหะๆ