ชีวิตฉัน

ช่างแวววาวดั่งแสงใสเขียวของมรกต
แต่ภายในก็เห็นร่องรอยของเศษผง
เป็นตำหนิเป็นจุดจุดเป็นเส้นเส้น
ท่ามกลางความสวยงามที่ปรารถนา
ก็ถูกบังบดด้วยอดีตที่เคยผ่านมา

แต่ความสวยใสหมดจดจะงามงดได้
ก็ต้องมีสิ่งใดให้มาเปรียบมาเทียบด้วย
ถึงจะรู้ได้ว่าแท้จริงนั้นงดงามเพียงใด
โลกนี้ไม่มีที่สิ้นสุดนอกจากจะสดุดให้เห็น
ถึงจะรู้ว่าสิ่งนั้นงามแท้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

องอาจ
28มีนาคม2554(สองห้าห้าสี่)