สุขมาก

พูดคุยถึงอดีตตอนทำน้ำดื่ม demin ที่กรุงเทพ ซอยอ่อนนุช ตอนอายุ26-28ปี
เป้นความทุกข์หรือเป็นความสุข
เป็นความสุขครับ ที่ได้เรียนรู้ให้สมความอยากรู้ ของการทำธุรกิจ
อยากไหม ก็ไม่รู้เรื่อง ก็เลยไม่รู้ว่ายาก
จริงๆเป็นเช่นไร เหนื่อยกายมากใช่ไหม ก็ยังเป็นเด็กหนุ่มอยู่นี่นา ออกกำลังกายไปในตัว
ได้อะไรมา
ก็ได้รู้ว่าต้องเรียนรู้มากกว่าที่เป็น
ต้องทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำให้ดีก่อน
แต่ก็ได้รับความอดทน และความเพียรพยายาม ความมุ่งมั่น ความตั้งใจ
และที่สำคัญได้เห้นความช่วยเหลือเกื้อกูลอาทรของพี่น้อง
แม่ทำอาหารให้กิน ซักเสื้อผ้าให้เรา
พี่สาวซื้ออาหารมาให้
พี่ชายมานั่งเป้นเพื่อน
พบคนงานชุดแรกของชีวิตที่น่าสงสารเขามาก เขามาจากอิสาณ เขาไม่มีจะกิน เราไปรับมาจากหัวลำโพง ไม่รู้หัวนอนปลายตีนซึ่งกันและกัน
ขยัน ซื่อสัตย์ หนักเอาเบาสู้ ไม่บ่น ไม่งอแง อดยาก ก็อาจจะเป็นทั้งเขาและเรานั่นแหละ
คิดถึงวันนี้ รักและสงสารเขามาก
ขอให้เขามีชีวิตที่ดี